Ассалому алайкум! Ислоҳотлар кўпайган замонда яшаяпмиз, алҳамдулиллаҳ, динга анча эркинлик берилди, қориларимиз, имомларимиз эркин гапира олишяпти, амри маъруфлар бўляпти, алҳамдулиллаҳ. Лекин баъзи гап сўзлар бизни ўйлантириб қўйяпти. Масалан бир қория синглимиз айтиб қолдилар, намозда рукуъ вақтида «азийм» сўзи ўрнига «карим» сўзини ишлатинглар, ҳарфни махраждан чиқара олмаганлар, Аллоҳга куфр келтирган бўласизлар, деб қолдилар, Астағфируллоҳ. Пайғамбар алайҳиссалом шахсан ўзлари шуни таъкидлаб кетганларидан кейин нега янгилик киритасиз, деб бироз тортишдик ва сизга савол йўллашга қарор бердик. Яна бир гаплари оғир ботди, муздек қатиқни ичиб томоғимиз оғриб шу қатиқни ичган эдим, томоғим оғриди, дейиш ширкдир. Аллоҳ томоғимни оғритди, дейиш керак, гуноҳкор бўлиб қолмайлик дедила. Тўғри, биз мусулмонмиз, барча нарсани Аллоҳдан эканлигига иймон келтирганмиз, алҳамдулиллаҳ, лекин нега нафсимиз тиёлмай бир нарсани еб қўйиб, Аллоҳга тўнгаш ёки дуо қилсам бўлди, Аллоҳ менга шифо беради, деб нафсимиз тиймасак бўлаверади, дегандек бўлиб қолдику бу. Кейин сила катта гуноҳ билан айбланадинглар бу ширк дўзаҳга ҳужжатку, ҳар одам шу гапни гапиради, унда ҳамма дўзаҳи эканда, наузибиллаҳ, деб бироз тортишиб қолдик. Илтимос шунга аниқлаштириб берсангиз. Раҳмат Аллоҳ рози бўлсин...
Одинахон Муҳаммад Юсуф:
– Ва алайкум ассалом! Амаллардаги хатоларда гуноҳ бўлади, ширк ва ва куфр эътиқодий масалаларда бўлади. Афсуски кўп инсонларимиз шуни фарқлай олмай, амалдаги нуқсонларни ҳам ширк ёки куфрга чиқариб юборадилар. Рукуъ масаласида айтилган гап муболаға бўлиб кетибди. Зо ҳарфини тўғри талаффуз қила олмайдиганлар, маънодан қўрқсалар, дея қилинган тавсия у. Шунингдек, одатда биз ишларнинг нисбатини сабабларга берамиз. Албатта қадарнинг яхшию ёмони Аллоҳдан деб иймон келтирганмиз. Қатиқнинг совуқлиги сабаб бўлиб қолади, деган эътиқод бўлса, кифоя. Албатта ҳамма иш Аллоҳдандир. Валлоҳу аълам!
