Бошқа жинсдаги шахсга шаҳват назари билан қараб туриб, манийси тўкилган кишининг рўзаси очилмайди. Бу ишда жинсий яқинликнинг сурати ҳам, маъноси ҳам йўқлиги учундир.
Рўзадорлиги эсидан чиқиб еб-ичиб ёки жинсий яқинлик қилиб қўйса, рўзаси очилмайди. Аммо эсига тушиши билан дарҳол мазкур ишларни тўхтатиши шарт. Жинсий яқинлик қилаётган киши рўзадорлигини эслаши билан ажраши керак. Агар ундан кейин ҳам туриб қолса, рўзаси бузилади.
Назар солгани ёки ўйлагани оқибатида манийси тўкилса, ўзи гуноҳкор бўлса ҳам, рўзаси очилмайди. Кундуз куни эҳтилом бўлиб қолиш.
Кўзига дори томизса ёки сурма қўйиш.
Қон олдириш.
Мисвок қилиш.
Муболағасиз оғиз-бурунни чайиш.
Fусл қилса ёки салқинлаш учун ҳўл латтага ўраниш.
Fийбат қилса ёки оғзини очишни ният қилиш.
Рўзадорнинг ичига унинг ихтиёрисиз тутун, чангу ғубор ёки пашша кирса ҳам рўзаси очилмайди. Аммо рўзадорлиги эсида туриб, хушбўй нарсани тутатиб ҳидласа, рўзаси очилади.
Тиш олдириб, қон ёки дорини ютмаган бўлиш.
Эркак кишининг жинсий олатидан сув, мой ёки дори киритиш.
Қулоқдан сув кирса, қулоқни кавласа ҳам рўзаси очилмайди. Аммо бу каби ишларни қилмаган маъқул.
Балғам ёки мишиқнинг кириш ёки чиқиши.
Ўз ихтиёридан ташқари ҳолда мажбур бўлиб қусиш.
Тишлари орасида қолган нўхатдан кичик нарсани ейиш.