Қиз катта аэропортда ўз рейсини кутиб ўтирарди. Рейс кечиктирилди, энди у бир неча соат самолётни кутишига тўғри келади. У вақт ўтказиш учун китоб ва бир қути ширинлик сотиб олиб, креслога бориб жойлашди. Ёнидаги жой бўш, ундан кейин эса бир киши журнал ўқиб ўтирарди. Қиз китоб ўқишга киришиб, ёнидаги ширинликдан олиб оғзига солди. Шунда нариги киши ҳам қутидан ширинлик ола бошлади! Бу қизнинг ғашига тегди. Лекин у ҳеч нарса демай китобини ўқишда давом этди. Ҳар гал қиз ширинликдан олганда нариги киши ҳам олаверди. Қизнинг бундан жаҳли чиққан бўлса ҳам, оломон тўла аэропортда жанжал кўтаришни хоҳламади. Ниҳоят қути тагида биргина ширинлик қолди. «Қизиқ, нима қиларкан энди бу сурбет!» ўйлади қиз. Худди унинг фикрини ўқигандек, ҳалиги киши журналдан бошини кўтармасдан ширинликни олди-да иккига бўлиб, ярмини қизга берди. Буниси ошиб тушганди. Қиз ўрнидан туриб нарсаларини йиғиштирди-да, кетди. Бироздан сўнг самолётга чиқди? Ўриндиққа ўтириб, сумкасидан кўзойнагини олмоқчи бўлди. Сумкада эса... бир қути ширинлик турарди! Шунда у ўзининг ширинлигини сумкасига солганини эслади. Ҳалиги киши эса ўйланиб ҳам ўтирмасдан, охирги ширинлигигача у билан бўлишди. Қиз уятдан ўзини қўярга жой тополмасди, лекин кеч бўлганди. Аччиқ қилишдан аввал...Ўйлаб кўринг... Балки ўзингиз ноҳақдирсиз!